Çin'deki yaşamıma gitgide alışıyorum sanırım ama tek alışamadığım eşyalarımın yokluğu, inanın her bir çerimi çöpümü ayrı özledim. Bir de tek terapi yöntemim olan mutfak işlerim bu nedenle aksamıyor mu işte o zaman daha çok sabırsızlanıyorum. Ama eşimin dediğine göre eşyalar haftaya cuma günü inşallah geliyormuş. Kolilerden çıkan her eşyayı ayrı öpüp yerleştiresim geliyor şimdiden :)
Bu sevgililer gününde aklımda çok farklı tarzda bir pasta yapmak vardı ama son aldığım pasta malzemelerim ve süsleme gereçlerim eşyalarımın arasında olduğu için mecburen özencim az oldu. Gıda boyam olmadığı için tek yapabileceğim doğal yöntemlere başvurmaktı, o nedenle gördüğünüz çilek soslu-çilekli pastayı yaptım. Kek kalıbımı ve pastanın etrafındaki taşa benzer şekerleri buradan almıştım, aklıma gelen tek şekil ve süsleme yöntemi de bu oldu haliyle. Pastamı geçtiğimiz hafta hazırladım, klasik sade pandispanya, krema+beyaz çikolata, içi için çilek kullandım. Üzerindeki ise kendi pişirdiğim çilek sosu.
Pastayı erkenden yapınca sevgililer gününe elim boş kalsın istemedim ve bir lezzet araştırmasına giriştim. Sonunda Cafe Fernando'nun Nutella Tart'ında karar kıldım. İyi ki de öyle yapmışım, hayatımda yediğim en enfes çikolata tatlarından biri oldu bu. Tarifini linkten alabilirsiniz, benim ekstradan yaptığım sadece üst süslemesi oldu.
60 gr. Bitter kuvertür çikolatayı benmari usulü erittim, sıkma poşetine doldurup ucunu çok az kestim. Streç filmle kapladığım kesme tahtasının üzerine daire ve kalp şekilleri çizdim, buzdolabında donmaya kaldırdım. Bir parça çikolatayı rendeleyerek çikolata tozları elde ettim.
Sürekli çırparak katılaştırdığım 1 çay bardağı kremayı tartın üzerine sıkarak şekiller yaptım ve üzerini önceden hazırladığım halka çikolatalarla süsledim. Siz de dilediğiniz gibi süsleyebilirsiniz.
Gelelim Çin'deki yaşamıma... Aslında çok uzun bir hikaye oldu şimdiden. İlk gelişimi biliyorsunuz, şöyle bir bakıp dönmüştük. Ama içlerinde yaşadıkça kültürlerini, insaniyetlerini, yaşam tarzlarını daha da iyi anlıyorum. Genel olarak iyi niyetli buldum ben Çinlileri. En azından daha huzurlu, daha az stesli bir yaşamları var. Biraz inatçılar ama olsun :)
Buradaki günlerim bazen çok monoton bazen de çok hareketli geçiyor. Dışarı çıkıyorum, oğlumu çocuk oyun alanlarına götürüyorum bol bol market alışverişi yapıyorum. Nereye gitsek çok dikkat çekiyoruz, insanlar bizi ve özellikle de oğlumuzu çok inceliyorlar. Hatta markette sepetimize ne attığımıza kadar inceliyorlar bizi. Yabancılara pek alışkın değiller sanırım. Bu bakışlar genelde safça da olsa bazen rahatsızlık verebiliyor, arada karışıp gitmek istiyorum, farkedilmek istemiyorum. O kadar oluyor ki bazen durdurup sorular soruyorlar bazen "hello!" diye arkamızdan bağırıyorlar, bazen hakkımda konuşuyorlar (ne dediklerini üç aşağı beş yukarı anlıyorum :) ) Anladığımı belirtirsem utanıyorlar :)))
Geçtiğimiz haftasonu eşimi ve oğlumu evde tek başlarına bırakıp şehre indim. Önce çok korktum ama iyice alışabilmek için yapmam gerektiğini düşündüm. İyi ki de cesaret etmişim. Saatlerce kitapçı, mağaza vs. dolaştım, ipek kumaş satan harika yerler buldum, şehrin içine karıştım... Bulduklarım arasında harika pasta kitapları da vardı. Biliyorsunuz Çin mutfağında malzemenin sınırı yok bu nedenle pek çok yemek kitapları mevcut ama pasta konusunda pek öyle değil. Yaptıkları çeşitler genelde aynı tarzda. Bir önceki gidişimde bazı Çin pastaları görmüştüm ve pek de iyi olmadıklarını sanmıştım. Fakat gördüğüm kadarıyla yaptıkları pastaların her biri sanat eseri, yani az ama çok çok özgün pastalar bunlar.
Pastalarında genelde krema kaplama kullanıyorlar ve üzerine sıkma teknikleriyle süslemeler yapıyorlar. Ben kitapları incelemeye "hadi canım!" "yok artık, pes!" nidalarıyla eşlik ettim. O kadar ince ince işlemişler ki, sabırlarını da pastalarına yansıtmışlar. Sizlerle bir kaçını paylaşmadan duramazdım. Teknikleri hep belli zaten ama çıkardıkları şekiller ve fikirler sonsuz gibi duruyor. Resimleri incelemek için lütfen üzerlerine tıklayın, hepsini inceleyebileceğiniz büyüklükte bıraktım.
Eğer burada bulunduğum süre boyunca bir pastacılık kursu bulursam kesinlikle gideceğim. Şimdiye kadar yaptığım tüm pastalardan soğuttu bu hınzır Çinliler beni :)))
Pastanelerde satılan pastaları genelde bunlar gibi:
Bu tarz pastaları ise görmedim, sanırım özel günleri için tasarlıyorlar, sağdaki resme tıklarsanız, figürlerin şeker hamuru değil, tamamen krema sıkılarak yapıldığını görüp şaşıracaksınız:
Geçtiğimiz haftasonu eşimi ve oğlumu evde tek başlarına bırakıp şehre indim. Önce çok korktum ama iyice alışabilmek için yapmam gerektiğini düşündüm. İyi ki de cesaret etmişim. Saatlerce kitapçı, mağaza vs. dolaştım, ipek kumaş satan harika yerler buldum, şehrin içine karıştım... Bulduklarım arasında harika pasta kitapları da vardı. Biliyorsunuz Çin mutfağında malzemenin sınırı yok bu nedenle pek çok yemek kitapları mevcut ama pasta konusunda pek öyle değil. Yaptıkları çeşitler genelde aynı tarzda. Bir önceki gidişimde bazı Çin pastaları görmüştüm ve pek de iyi olmadıklarını sanmıştım. Fakat gördüğüm kadarıyla yaptıkları pastaların her biri sanat eseri, yani az ama çok çok özgün pastalar bunlar.
Pastalarında genelde krema kaplama kullanıyorlar ve üzerine sıkma teknikleriyle süslemeler yapıyorlar. Ben kitapları incelemeye "hadi canım!" "yok artık, pes!" nidalarıyla eşlik ettim. O kadar ince ince işlemişler ki, sabırlarını da pastalarına yansıtmışlar. Sizlerle bir kaçını paylaşmadan duramazdım. Teknikleri hep belli zaten ama çıkardıkları şekiller ve fikirler sonsuz gibi duruyor. Resimleri incelemek için lütfen üzerlerine tıklayın, hepsini inceleyebileceğiniz büyüklükte bıraktım.
Eğer burada bulunduğum süre boyunca bir pastacılık kursu bulursam kesinlikle gideceğim. Şimdiye kadar yaptığım tüm pastalardan soğuttu bu hınzır Çinliler beni :)))
Pastanelerde satılan pastaları genelde bunlar gibi:
Bu tarz pastaları ise görmedim, sanırım özel günleri için tasarlıyorlar, sağdaki resme tıklarsanız, figürlerin şeker hamuru değil, tamamen krema sıkılarak yapıldığını görüp şaşıracaksınız:
Bakın bu ejderhanın her bir ayrıntısı incecik sıkma uçları ile tek tek yapılıp ardından üzerlerinden geçilip renklendirilmiş:
Özel günler için tasarımlar:
Çocukların bayıldığı Winnie'li bir pasta tasarımı. Sanırım şeker hamurunu sadece bazı detaylar için kullanıyorlar, büyütmek için lütfen üzerlerine tıklayın:
Şimdilik hoşçakalın, hepinizin sevgililer gününü kutluyorum...
Haftasonu satınaldığım bir pasta kitabından yapıldı bu tarif. Aslında kitapta birbirinden lezzetli çikolatalı tarifler vardı ama elimde tüm malzememin hazır olduğu tek tarif bu olduğu için bunu yaptım. Tarifin orjinaline sadık kalamadım çünkü ben 20 cmlik kalıpla hazırlamak istedim, tarifin orjinalinde 23 cmlik kalıp kullanılıyordu. Bu nedenle ufak tefek miktar değişiklikleri yaptım.
Fırınınızı 150 dereceye ayarlayıp ısıtın. 20 cm'lik kelepçeli kalıbınızı yağlayıp unlayın. Çikolataları parçalara bölüp cevizle beraber rondoya koyun. Kesik kesik çekerek az irilikte parçalar kalacak şekilde 3-4 kere çekin. Tereyağını ayrı bir kapta, şekerin üçte ikisiyle 2-3 dakika karıştırın. Yumurta sarılarını birer birer yedirin. Cevizli karışımı yağlı karışıma boşaltın.
