Bugün 10 Ağustos ve sevgili babamın doğum günü. Tesadüf ki bu haftasonunu geçirmek üzere buraya geliyorlar. Post'u yayınlamak için onların yola çıkmasını bekledim ki önceden görüp de süprizi kaçmasın. Daha önce hiç babama özel bir pasta yapmamıştım. Erkek pastası olunca ya kremalı yapmalıydım ya da daha az süslü. Daha önce kitabevlerinden birinde karıştırdığım bir pasta kitabında gözüme çarpmıştı bu pasta. Bilmem aynısı oldu mu ama aklımda kalan böyle bir şeydi işte... Sevgili babam yazlıklarının balkonunda aynen bu manzarayı seyrediyor hergün, gözünün alabildiğine bir deniz manzarası ve gökyüzünden suya pike yapan martılar... Beğeneceğinden çok emin olarak yaptım bu pastayı. O da manzara, bu da.. ;)Canım babam, hasta olunca üzerimize titrer, bize hiç dayanamaz, bir dediğimizi iki etmez. Ben ve kardeşim babamın prensesleriyizdir, babam da bizim kralımız. Babacığım seni çok seviyorum, Allah sana uzun ömürler versin, annemin ve bizlerin yanından hiç ayırmasın..
İşte böyle yazmıştım O'na olan duygularımı. Artık kralım yok. Dün gökyüzüne uçuverdi. Yaz başından beri boğuştuğu kansere yenik düştü. Artık elim yazar mı bir daha... İçimden gelir mi.. Böyle mi düşünmüştüm Türkiye hasretimi dindirmek için yola çıkarken... Bugün bir daha çıkıyorum yola. Babamı toprağa vermek için. Allah'ımdan sadece sabır diliyorum. Bir de geride kalan sevdiklerim için sağlık... Benden haber beklerken böylesini beklemiyordunuz biliyorum. Acımı paylaşmak istedim hepsi bu.
